Мы яшчэ занадта мала прагнем еднасьці
Гэтую думку выказаў Першаярарх Украінскай Грэка-Каталіцкай Царквы Яго Блаславенства Любамір (Гузар), разважаючы пра стасункі Каталіцкай Царквы і Праваслаўных Цэркваў.
11.01.2011
Апостальскі нунцый прыняў актывістаў “Вызваленьня” Актывісты грамадзянскай ініцыятывы «Вызваленьне», якую заснавалі сваякі зьняволеных пасьля прэзідэнцкіх выбараў беларускіх палітыкаў і грамадзкіх актывістаў, сустрэліся з Апостальскім нунцыем у Беларусі архібіскупам Марцінам Відавічам. Дыпламатычнаму прадстаўніку Ватыкану яны перадалі зварот да Папы Рымскага з просьбай аб малітве і спрыяньні ў справе вызваленьня палітычных вязьняў у Беларусі.
11.01.2011
Тыдзень малітваў за еднасьць хрысьціянаў 2011 г.
Згодна са шматгадовай традыцыяй хрысьціяне розных канфесіяў ва ўсім сьвеце 18-25 студзеня зьбіраюцца ў сваіх храмах, каб маліцца за еднасьць хрысьціянаў.
Сваякі арыштаваных беларускіх палітыкаў просяць Папу аб дапамозе Сваякі арыштаваных пасьля трагічных падзеяў 19 сьнежня 2010 году ў Менску кандыдатаў у прэзідэнты і грамадзкіх актывістаў напісалі на імя Папы Бенядыкта XVI ліст з просьбай падтрымаць малітвай і дапамагчы вызваліць з турмаў невінаватых.
02.01.2011
Будаваць мір метадам дыялогу Сапраўдны дыялог грунтуецца на шанаваньні годнасьці іншага чалавека, сьцьвярджае а. Пётр Рудкоўскі, OP, які ў сваім роздуме пра вядомы калядны сьпеў разважае пра тое, як распазнаваць сапраўдны мір і адрозьніваць яго ад рознага роду пародыяў міру.
01.01.2011
Пасланьне Сьвятога Айца Бенядыкта XVI на Сусьветны дзень міру 2011 «На пачатку Новага году прагну ўсім і кожнаму асабіста скласьці пажаданьні. Гэта пажаданьні душэўнага супакою і посьпеху, але перш за ўсё пажаданьне міру», — чытаем у Пасланьні Сьвятога Айца Бенядыкта XVI на Сусьветны дзень міру 2011 году.
У Рыме прайшла навуковая канферэнцыя, прысьвечаная кардыналу Тысерану
17 лістапада 2011 году ў Французскім інстытуце пры Цэнтры сьв. Людовіка ў Рыме прайшла канферэнцыя «Кардынал Тысеран. Французская постаць у Рыме». Пра гэта паведамляе Седмица.Ru са спасылкай на ватыканскую газету «L’Osservatore Romano». Кардынал Тысеран – адна са знакавых постацяў у Рымскай курыі XX стагоддзя, ад якога ў значнай ступені залежыла Ўсходняя палітыка Ватыкану.
Кардынал ТысеранДа апошняга часу кардынал Эжэн Тысеран (Eugène Tisserant, 1884-1972) застаецца асобай, вакол якой, як і вакол яго дзейнасьці ў Рымскай курыі, працягваюцца спрэчкі.Пра тое, хто ж быў на самой справе гэты французскі сьвятар, які ў ХХ стагоддзі займаў самыя высокія пасады ў Рымскай курыі, спрабавалі паразважаць ўдзельнікі канферэнцыі ў Рыме. Сярод удзельнікаў форуму быў таксама Эцьен Фуілу (Etienne Fouilloux), аўтар першай біяграфіі кардынала Тысерана, выдадзенай сёлета ў Парыжы. Больш за 60 гадоў, з 1908 па 1971 год, пры шасьці Папах Рымскіх, ад Пія X да Паўла VI, Тысеран выконваў у курыі найважнейшую працу. Ён быў адным з удзельнікаў « другой мадэрнізацыі» Ватыканскай бібліятэкі пры Піі XI. З 1936 оду ён адказваў у Рымскай курыі за Ўсходнія Каталіцкія Цэрквы, прычым гэта адбывалася ў той самы час, калі камунізм перамог ва Ўсходняй Еўропе. З 1938 году Тысеран ажыцьцяўляў таксама кантроль над Папскай біблійнай камісіяй. Устойлівы ў стаўленьні да нацызму падчас Другой сусьветнай вайны і да камунізму падчас «халоднай вайны», ён набыў заслужаную рэпутацыю вельмі адметнага царкоўнага дзеяча. Як дэкан Сьвятой Калегіі кардыналаў з 1951 году ён адыграў важную ролю падчас двух перыядаў «sedi vacanti» – г. зн. перыядаў вакантнасьці Рымскага Апостальскага пасаду, у 1958 і 1963 гадах. Ён удзельнічаў у чатырох сесіях Другога Ватыканскага сабору, а таксама суправаджаў папу Паўла VI у яго падарожжах па ўсім сьвеце. У біяграфічнай працы Эцьена Фуілу, прэзентацыя якой прайшла падчас канферэнцыі ў Рыме, Тысеран паўстае « выключна адметным чалавекам на скрыжаваньні розных цывілізацыяў, паміж Усходам і Захадам, а таксама паміж традыцыяй і сучаснасьцю, эрудыцыяй і абавязкам, паміж адданым нацыянальным пачуцьцём і перакананай каталіцкай і царкоўнай ідэнтычнасьцю».
«Мы маем такую пазіцыю, што ня хочам прымаць ахвяраваньняў ад афіцыйных органаў. Таму што гэта заўсёды цягне за сабой пэўную, так бы мовіць, “удзячнасьць”. Мы хочам быць Царквой свабоднай, каб ахвяраваньні не перашкодзілі нам сказаць праўду, калі яе трэба сказаць». 
Навіны за 2011 год
